Op combine safari

Afijn, we zijn weer 4 weken verder dus wordt het wel weer eens tijd voor een verhaaltje dacht ik zo. Op het moment van schrijven is het hier zondagmiddag en zal ik blij zijn als dit weekend weer voorbij is en de sociale media weer vrij is van het jaloersmakende Oktoberfest haha. Niet dat het hier niet leuk is, sterker nog ik heb het ontzettend naar m’n zin, maar dat wil niet zeggen dat je sommige dingen niet mist.

Aangezien ik de afgelopen periode veel gewerkt heb zal dat ook ongeveer van de inhoud van het verhaal zijn. Voor de agrarisch geïnteresseerde lezers heb ik even enkele feitjes op een rij gezet om wat vragen te beantwoorden, mocht je dit minder boeiend vinden dan adviseer ik om een aantal alinea’s over te slaan.

We combinen hier zo’n 3500 hectaren gerst, tarwe en koolzaad(canola). Dit gebeurd met 3 John Deere S680 combines met een maaibord van 35ft(10,7 mtr) en een 9510R John Deere tractor met overlaadwagen. De eerste vraag die meestal gesteld wordt is: hoeveel komt er van een hectare? Die vraag is wat lastig te beantwoorden, helemaal als je het wilt vergelijken met Nederland. Buiten het feit dat akkerbouwers in Nederland en Canada beide graan telen, is verder alles verschillend: de grond, de rassen, het klimaat, de omvang, de mensen, de regels... Om het nog makkelijker te maken gaat alles hier in bushels/acre en in Nederland alles in ton/hectare. Alle graan wordt op het bedrijf opgeslagen in silo’s en gedurende de rest van het jaar ‘verhandeld’. De grootste silo’s hier zijn ruim 2700m³ groot.
1 hectare = 2,47 acres
1 ton tarwe = 36,7 bu, we oogsten hier* zo’n 50 bu/ac dat is dus 3,4 ton/ha
1 ton gerst = 45,9 bu --> zo’n 90bu/ac dus 4,8 ton/ha
1 ton canola = 44,1 bu --> nog niet aan begonnen
*ook dat verschilt erg per gebied in Canada

De Canadians zijn sowieso een ster in het mixen van eenheden, zoals het hele volk eigenlijk een mix van import is. Men meet alle graanopbrengst in bushels, maar verkoopt het vervolgens per ton. De maximum snelheid is in km/h maar het complete wegennet bestaat uit een gridstructuur gebaseerd op mijlen. Het is een vreemde combinatie van Amerikaanse, Britse en Europese (behalve Groot Brittannie) eenheden. Ook regels zijn wat anders. Zo zal er in deze regio niemand vreemd opkijken als je met je bijna 11mtr breed doodleuk een weg opdraait waar auto’s 100km/h mogen.

Zoals aangegeven is het weer weer erg wisselvallig weer. We combinen gemiddeld zo’n 2 tot 3 dagen per week. Dat betekend gelukkig niet dat ik de rest van de tijd vrij ben, want dan zou het denk ik snel gaan vervelen in deze metropool. Integendeel, hier zijn ze in het bezit van een graandroger, waardoor ze als een van weinigen überhaupt hebben kunnen combinen. Dit geeft wel een hoop extra werk met het verplaatsen van graan. Veel vrachtwagens laden en lossen dus. Niet leuk voor hun, wel interessant voor mij. Zo heb ik mooi een paar dagen kunnen rondcrossen in een ‘echte’ vrachtwagen of beter: truck.

Het combinen zelf is dit jaar een soort safari, waar ik twee jaar geleden niks geen wild heb gezien, is dat dit jaar anders. De cabine stinkt al drie dagen naar een aangereden stinkdier, roofvogels eten de muizen bijna uit de hand en kyotes huppelen vrolijk voor de combine uit. Verder komt bambi regelmatig langs en is de familie Moose(soort eland) ook al verschillende keren op de koffie geweest. Gezellig! Het rijden zelf is trouwens ook een soort safari, want vastgereden.nl zou ook gerust een vestiging in Canada kunnen beginnen.

Ondanks wat vertraging zijn we toch ongeveer op 2/3, alleen de canola is nog over. Dus ook voor mij komt het einde in zicht hier. In mijn eerste week heb ik kennisgemaakt met een Aussie, geen gabber in een bepaald trainingspak, maar een officiële van down under. Hij was hier op werkbezoek en werkt voor een graanhandel in Australie. Een groter toeval bestaat haast niet dat je op zoek bent naar werk in Australie en je contact vind op een combine ergens in de middle of nowhere in Canada. Via hem heb ik nu verschillende contacten die hopelijk iets opleveren. Om die reden heb ik vorige week een visum aangevraagd voor Australie. Ondanks dat ik hiervoor een röntgenfoto moest laten maken in Calgary(3 uur hier vandaan), heb ik mijn visum al binnen. Men was bang dat ik nog enge ziektes uit Zuid-Afrika illegaal mee zou nemen.

Als alles verloopt zoals het er nu naar uitziet zit ik in november tussen de kangaroes. Wellicht dat ik tussentijds nog ergens stop om een weekje toerist of zelfs vakantieganger te spelen. Hier begint het al aardig koud te worden met nachten van -6, dus het wordt wel tijd om de zon achterna te gaan voordat ik hier dadelijk ‘ingeschneet’ zit.